Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Οι καιροί που περνούμε...


«Οι καιροί που περνούμε, κι ακόμα φοβερότερο, οι καιροί που θα περάσουν τα παιδιά και τ'αγγόνια μας, είναι δύσκολοι. Μα η δυσκολία στάθηκε πάντα στη ζωή ο μέγας ερεθισμός που ξυπνάει και κεντρίζει όλες μας τις ορμές, καλές και κακές, για να πηδήξουμε το εμπόδιο που υψώθηκε ξαφνικά μπροστά μας· κι έτσι, επιστρατεύοντας όλες μας τις δυνάμες, που αλλιώς θα ύπνωναν ή θα ενεργούσαν σκόρπια κι ανόρεχτα, φτάνουμε κάποτε πολύ μακρύτερα απ'ότι ελπίζαμε. Γιατί οι επιστρατευόμενες δυνάμες δεν είναι μονάχα δικές μας, ατομικές, μήτε μονάχα ανθρώπινες. Στη φόρα που παίρνουμε για να πηδήξουμε, ξαπολύνουνται μέσα μας δυνάμες τρισυπόστατες: ατομικές, πανανθρώπινες, προανθρώπινες. Τη στιγμή που συσπειρώνεται ο άνθρωπος σαν ελατήριο, για να επιχειρήσει το πήδημα, αλάκερη μέσα η ζωή του πλανήτη συσπειρώνεται κι αυτή και παίρνει φόρα. Νιώθουμε, καθαρά τότε, την απλότατη αλήθεια, που τόσο συχνά λησμονούμε στις βολικές άγονες κι άγονες στιγμές της ευκολίας: πώς ο άνθρωπος δεν είναι αθάνατος, παρά υπηρετεί Κάτι ή Κάποιον αθάνατο».

Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στο Γκρέκο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου