Οικογένεια

          Η τεχνολογική πρόοδος, το καταναλωτικό πρότυπο ζωής, η εξαντλητική εργασία με (επιβαλλόμενες πολλές φορές) υπερωρίες, αποτελούν μικρά και ολιγάριθμα παραδείγματα, που φέρουν σοβαρό μερίδιο ευθύνης για την κρίση στο θέσμο της οικογένειας. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να εξαιρέσουμε και το κίνημα του φεμινισμού που πολλές φορές περιγράφει την οικογένεια ως το άντρο του σωβινισμού των αντρών! Οι επιθέσεις αυτές έχουν καταφέρει να δώσουν ένα τεράστιο πλήγμα στις ηθικές και παραδοσιακές αξίες με αποτέλεσμα το μαύρο να έχει βαπτιστεί ως άσπρο και αντίθετα. 

          Θέσεις εκκλησιαστικές, λόγοι αγίων πατέρων και θεολόγων, θυσιάζονται καθημερινά στο βωμό της «προόδου» και της Κοινωνιολογίας, ενώ χαρακτηρίζονται ως η «πηγή του κακού» για τους ανθρώπους του σήμερα. Πολλές φορές μάλιστα, δεν παραλείπουν οι οπαδοί της κοινωνιολογίας να χαρακτηρίσουν τους πιστούς ως «σκοταδιστές» και συνάμα «μεσαιωνιστές» όταν οι τελευταίοι εκφράζουν πεποιθήσεις θρησκευτικές.  Στο νου μου έρχεται καθηγήτρια της φιλολογίας η οποία σε εργασία που είχε αναθέσει σε μαθητές Λυκείου ζητούσε να βρουν όλοι μαζί (θρησκευτικό) υλικό που να επιβεβαιώνει το «σκοταδισμό» των Πατέρων της Εκκλησίας. Μάλιστα, δεν έμεινε μόνο σε κείμενα Πατέρων αλλά και η Αγία Γραφή στο σύνολο της, καταδικάστηκε με έμμεσο τρόπο, καταδεικνύοντας και προβάλλοντας την έλλειψη ελευθερίας σε θρησκευτικά κείμενα και κατ'επέκταση στον εκκλησιαστικό χώρο. 

          Η οικογένεια λοιπόν έχει γίνει στόχος και κατά ένα μεγάλο ποσοστό, έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Φυσικά οι λόγοι και τα αίτια είναι πολλά, και αξιόλογοι ερευνητές έχουν εμπεριστατωμένα επισημάνει τις αστοχίες του σήμερα δίνοντας παράλληλα τις δικές τους λύσεις και προτάσεις. Σκοπός δεν είναι οι μεν να κατηγορήσουν τους δε αλλά όλοι μαζί να βρεθούν σε διάλογο και αλληλοκατανόηση. Διότι όταν ασκείς κριτική χρειάζεται να γνωρίζεις με ακρίβεια το αντικείμενο που με περισσή εμπάθεια χαρακτηρίζεις. Η άγνοια και η αρνητική προδιάθεση αποτελούν ένα κακό σύμβουλο, ιδιαίτερα όταν διδάσκεις και μορφώνεις ψυχές και συνειδήσεις. Το θέμα είναι μεγάλο και δεν εξαντλείται σ'ένα blog. Για όσους θέλουν να μελετήσουν υφίσταται πλούσια βιβλιογραφία. 

Ακολουθεί απόσπασμα ομιλίας ενός αγίου της Εκκλησίας μας (για όσους θεωρούν εαυτούς ως σκοταδιστές, ή, αναζητητές). 

« Σίμων ᾿Ιωνᾶ, ἀγαπᾷς με; ... ποίμαινε τὰ πρόβατά μου » (Ιησούς Χριστός).

          «Αυτό δεν ελέχθεί μόνο εις τους ιερείς, αλλά και εις τον καθένα από ημάς, εις τους οποίους έχει ανατεθεί η φροντίς και μικρού έστω ποιμνίου, μη τυχόν επειδή είναι μικρόν το περιφρονήσεις...Ο κάθε ένας από ημάς έχει ένα πρόβατο· ας οδηγήσει αυτό εις τας νομάς που πρέπει. Και ο άνδρας όταν εγερθεί από την κλίνην του, ας μή επιζητεί τίποτε άλλο, παρά πως θα κάνει και θα ειπή πράγματα με τα οποία ολόκληρον την οικίαν θα την κάμη περισσότερον ευλαβή. 

          Η γυναίκα πάλιν, ας μένη να φυλάσση την οικίαν, αλλά πριν από την φροντίδα αυτήν ας έχει άλλη φροντίδα περισσότερον αναγκαία, πως ολόκληρος η οικία θα κάνει εκείνα με τα οποία θα κερδήσει τον ουρανόν. Διότι, εάν εις τα βιωτικά, πριν από την επιμέλειαν της οικίας, φροντίζωμεν να πληρώσωμεν τα δημόσια χρέη μας, δια να μη φθάσωμεν, από ασυνέπειαν εις αυτά, να δερώμεθα και να συρώμεθα εις την αγοράν και να υφιστάμεθα απείρους ταπεινώσεις, πολύ περισσότερον αυτό πρέπει να το κάνωμεν εις τα πνευματικά πράγματα, να εκπληρώσωμεν τα χρέη μας προς τον Βασιλέα των όλων Θεόν, δια να μη οδηγηθώμεν εκεί όπου είναι ο βρυγμός των οδόντων».

Ιωάννης Χρυσόστομος, ΕΠΕ 12,73