Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Έχουμε ανάγκη μια «Πολιτική Εκκλησία»;


           «Εγείρεται το ερώτημα: Έχει άραγε το Ευαγγέλιο  «πολιτική διάσταση»; Κάθε διεθνής ή ταξική πάλη συνδέεται με τη βία: «Χτυπάτε τους εχθρούς». Η εντολή όμως του Χριστού λέει  «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» (Ματθ. 5,44). Η τελευταία δεν επιτρέπει καθόλου να υποβιβάσουμε το Ευαγγέλιο στο επίπεδο της αδελφοκτόνου διαιρέσεως των υλικών αγαθών. Όταν μπουν στις τάξεις των μαχητών οι επίσκοποι, οι θεολόγοι, οι πιστοί Χριστιανοί γενικά, θεωρούν εκείνους που αποφεύγουν τη συμμετοχή στο είδος αυτό των δραστηριοτήτων ως μικρόψυχους και δειλούς. Όσο πιο επικίνδυνη είναι η συμπλοκή με τους καταπιεστές, τόσο περισσότερο θεωρείται η ανθρωπιστική αποστολή  ως μαρτύριο για τον «Χριστό». 

           Η αποφυγή μας υπαγορεύεται από τη συνείδηση ότι κάθε αλλαγή καταστάσεως στις κοινωνικές σχέσεις με επαναστατικό, δηλαδή εκβιαστικό τρόπο, θα αποδειχθεί τελικά αντικατάσταση της μιας βίας από την άλλη. Η ιστορική πείρα το απέδειξε αυτό σε μεγάλο αριθμό περιπτώσεων. Ήδη εμείς παρατηρήσαμε στη διάρκεια της ζωής μας πώς η ιδέα της δικαιοσύνης ενέπνεε τους ανθρώπους στη μάχη με τον δεσποτισμό και την εκμετάλλευση , για την ελευθερία και τα πλήρη δικαιώματα για όλους. Ωστόσο, οι επαναστάσεις κατέληξαν ή μετατράπηκαν σε τρομοκρατικά καθεστώτα με την κατάπνιξη τεράστιων μαζών πληθυσμού, με τη στέρηση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων και τα παρόμοια. Όσο βαθιά και αν είναι η ταραχή μας για τις αδικίες κάποιου συστήματος, η αλλαγή του πρέπει να συνδέεται με μακρά διαδικασία ανυψώσεως του ηθικού επιπέδου των ανθρώπων εν γένει. Δεν έχουμε το δικαίωμα να πραγματοποιήσουμε εκβιαστικές πράξεις-ακόμη και επάνω στους εκβιαστές-στο Όνομα του Χριστού. Να ελέγξουμε όμως την αδικία, ζώντας με ένταση, για να φυλάξουμε τη δικαιοσύνη προς όλους, μπορούμε και το κάνουμε, όταν βλέπουμε όφελος από τον λόγο μας. 

Η τέλεση της ίδιας της Λειτουργίας, η οποία είναι θυσία για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, είναι η υψηλότερη απ'όλες τις συμμετοχές στη δύσκολη διακονία προς την ανθρωπότητα. Δεν μας επιτρέπεται να παρεκκλίνουμε απο τον σκοπό να παραμείνουμε στο φώς των εντολών του Κυρίου. Άν γίνουμε μία απο τις σκοτεινές δυνάμεις που πολεμούν για την επικράτηση επάνω στους αδελφούς, θα επισκιάσουμε το φώς που έφερε στη γη ο Θεός. Αυτό ασφαλώς το έγκλημα είναι πιο επιζήμιο για μας απο κάθε άλλο. Ο κόσμος δεν χρειάζεται «πολιτική Εκκλησία». 

Ο υποβαθμισμένος χαρακτήρας της Εκκλησίας του Χριστού κατά τους τελευταίους αιώνες οδήγησε στην απομάκρυνση από αυτήν μεγάλου πλήθος πιστών. Μπορούμε να αποκαταστήσουμε τη μεγάλη λάμψη της Εκκλησίας μόνο με την ακραία προσπάθεια να ζήσουμε χριστιανικά, ευαγγελικά, χωρίς να στρέφουμε την προσοχή μας στο πώς θα μας συμπεριφερθούν οι σύγχρονοι μας. Αν δεν αποκτήσουν οι χριστιανοί τα γνήσια πνευματικά χαρίσματα, και πρωτίστως την αγιότητα, το κήρυγμα με τα λόγια θα παραμένει ως «κύμβαλον αλαλάζον». Η ολοκληρωτική στροφή προς τη γη δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν την Εκκλησία στην αυθεντική της ουσία. Ως Βασιλεία της Πατρικής Αγάπης, ως χώρο επιλάμψεως του Αγίου Πνεύματος, ως οδό προς εξομοίωση με τον Παντέλειο Θεάνθρωπο Χριστό-Ιησού. 

        Δεν πρέπει να φοβούμαστε την πρόσκαιρη απομάκρυνση των ανθρώπων από την Εκκλησία. Το παράδειγμα του Χριστού, που εγκαταλείφθηκε εντελώς μόνος κατά την ημέρα του Γολγοθά Του, ας μας ενισχύει να βαδίσουμε στα ίχνη Του. [...] Συνεπώς, αν θα μας εγκατέλειπαν οι πάντες, και τότε δεν θα άξιζε να υποβιβάσουμε τις αληθινές διαστάσεις της Καινοδιαθηκικής Αποκαλύψεως που μας δόθηκε με τα παθήματα του Χριστού στο επίπεδο της «ηθικής», στο επίπεδο του «άθεου ουμανισμού», στο επίπεδο «κάθε τόπου και είδους διασκεδάσεως». 

Το Μυστήριο της Χριστιανικής Ζωής
Γέροντας Σωφρόνιος 

6 σχόλια:

  1. ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: …Που τα βρήκες αυτά που έχεις τώρα;… Γιατί εσύ είσαι πλούσιος κι εκείνος φτωχός; …Το ψωμί που αποθηκεύεις είναι του πεινασμένου, τα ρούχα που συσσωρεύεις είναι του γυμνού, τα παπούτσια που τα ‘χεις και σαπίζουν είναι του ξυπόλυτου, τα λεφτά που θάβεις για να μη στα κλέψουν είναι του φτωχού. Είναι τόσοι αυτοί που αδικείς όσοι αυτοί που θα μπορούσες να βοηθήσεις…Αναλυτικώτερα: http://anavaseis.blogspot.com/2012/05/blog-post_2303.html?m=1Ο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. O ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ: Αν πιστεύουμε στο Χριστό και το Ευαγγέλιό Του, οφείλουμε να οργανώσουμε την κοινωνική, πολιτική, και οικονομική μας ζωή σύμφωνα με αυτή την πίστη. Πίστη στη βαθειά αξιοπρέπεια του μικρού, του αδύνατου, του φτωχού… Ο χριστιανός που θέλει να είναι συνεπής με την πίστη του οφείλει να στρατευθεί στον αγώνα για την απελευθέρωση των αδελφών του Χριστού, για την απελευθέρωσή τους από την πείνα, την αρρώστια, τη δυστυχία, την καταπίεση…Αναλυτικώτερα: http://istologio.org/?p=3741

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΙΔΟΥ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ: Άρα κανένα ρωμαίικο σύστημα δεν μπορεί να ακολουθήσει μιμήσεις του κεφαλαίου, του κοινωνικού ή του κοινού (συστήματος).Έτσι η Ρωμαίικη οικονομία πρίν καν ιδρυθούν οι ισμοί, είχε βρεί την χρυσή τομή μεταξύ των μετέπειτα συστημάτων και αυτή ήταν: Ιδιωτική πρωτοβουλία για την παραγωγή,αλλά αυστηρά ελεγχόμενη από το κράτος ωστε να μην μπορεί να γίνη παντοδύναμη και να εξουσιάζει αυτή αντί για το κράτος. Σήμερα που οι τραπεζίτες έχουν γίνει παντοδύναμοι ας ρίξουμε μια ματιά στις βασικές αρχές του οικονομικού συστήματος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (=Βυζαντίου) και θα διαπιστώσουμε ότι τότε Rothschilds ήταν αδύνατον να υπάρχουν!!! Αναλυτικώτερα: http://oimos-athina.blogspot.gr/2012/06/blog-post_7887.html?m=1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τ.ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ: “…Αυτός ΕΙΝΑΙ ο καπιταλισμός, ο άνευ Θεού θησαυρισμός, η νέα μορφή δουλείας, η αναίσχυντη κλοπή και ληστεία…” Αναλυτικώτερα: http://xristianospolitiki.blogspot.gr/2012/04/blog-post.html?m=1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ Χρήστο,

    Θερμές ευχαριστίες για τα σχόλια σου, καθώς και για τους συνδέσμους που έστειλες.

    Καλή Δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κάθε επί γής εξουσία προσφέρεται από τον πειραστή. «Σόι δώσω την εξουσίαν αυτήν άπασαν κ την δόξαν αυτών, ότι εμοι παραδέδοται, κ ώ εάν θέλω δίδωμι αυτήν, συ Ουν εάν προσκυνήσης ενώπιόν μου, έσται σου πάσα.»

    ΑπάντησηΔιαγραφή